Vorige week schreef ik over de doe-modus en de zijns-modus.

De doe-modus is de toestand waarin je telkens weer doelen wil bereiken, waarin je moet beantwoorden aan verwachtingen van jezelf en anderen. Waar je telkens denkt dat je er nog niet bent!

De zijns-modus is een toestand waarin we geen eisen stellen aan de werkelijkheid. Waar we gewoon zijn in dit moment zonder te oordelen over onszelf of over wat op ons afkomt zoals omstandigheden, gedachten of gevoelens.

Laat ons nu een experiment doen. Laat ons nu even oefenen. Probeer deze oefening met een grote nieuwsgierigheid te doen.

Verplaats nu bewust je aandacht naar je lichaam. En merk op dat er heel wat beweging is in je lichaam. Merk op dat je adem in en uit je lichaam stroomt. Telkens opnieuw zonder dat je er iets moet voor doen. Volg nu bewust deze golvende beweging.

Na een tijdje ga je merken dat je aandacht weggetrokken wordt door gedachten en gevoelens. Je denkende geest wil weer iets doen.

Je verwacht te ontspannen en je krijgt alleen maar spanning. Je wilt erbij blijven en je aandacht dwaalt af. Je wilt wakker blijven en je valt in slaap. Je wilt rustiger ademen en je ademhaling wordt chaotisch.

Vanuit de doemodus zijn dit één voor één mislukkingen, met al de negatieve gedachten en gevoelens die hier automatisch bijkomen: ‘Ik kan het niet’, ‘Dit is niets voor mij’, ‘Wat loopt er fout?’  enz

Is dit herkenbaar?

Benader je dit echter vanuit de zijns-modus dan zijn dit groeikansen! Dit is weerstand waar we tegen aanlopen en door hier mee te oefenen groeien we als mens, want zonder problemen kunnen we niet groeien als mens.

Hetzelfde gaat op voor gedachten. Soms wordt er gezegd dat je in meditatie leert om niet te denken, maar het is zinloos om te proberen te stoppen met denken. We leren inzien tijdens ons oefenen dat al deze gedachten, gevoelens komen en gaan. Dat ze net als onze adem golven. Dat ze gewoon deel uit maken van ons leven, van ons zijn op dit moment, nu.

Als je merkt dat je weer afgeleid bent en het gevoel krijgt er niets van te snappen en dat het niets voor jou is….., dan laat je dit gevoel er gewoon zijn zonder er over te oordelen. Het is wat er nu is. Het is gewoon nu jouw werkelijkheid.

Tien seconde later zit je weer te piekeren. Okee, merken en gewoon laten zijn, gewoon er ademend bij aanwezig zijn. Gewoon zijn….

Veel oefenplezier!

Marc